Uwaga: w związku zrestrukturyzacją szkoły, gen. Jarosław Dąbrowski jest byłym patronem VII Liceum.
Nasza szkoła obrała na swego patrona jednego z wielkich patriotów i działacza niepodległościowego, carskiego generała i głównodowodzącego wojsk Komuny Paryskiej gen. Jarosława Dąbrowskiego.
Jarosław Dąbrowski – przydomek Żądło, pseudonim Łokietek (1836 – 1871) – polski działacz niepodległościowy, oficer carski, generał i wódz naczelny wojsk Komuny Paryskiej.
Urodził się 13 listopada 1836 roku w Żytomierzu w szlacheckiej rodzinie herbu Radwan.
W 1845 roku został wysłany do Korpusu Kadetów w Brześciu nad Bugiem. W 1853 roku przeniósł się do Korpusu Kadetów w Petersburgu, który ukończył w 1855 roku uzyskując stopień chorążego. Następnie przez cztery lata służył w wojskach carskich walczących z powstańcami na Kaukazie. Za kampanię kaukaską zostaje odznaczony.
Następnie od 1859 do 1861 roku studiuje w Akademii Sztabu Generalnego w Petersburgu, po ukończeniu, której otrzymuje stopień kapitana. Później zostaje kapitanem (rzeczywisty stopień Dąbrowskiego do sztabskapitan, w armii carskiej stopień pomiędzy porucznikiem a kapitanem, mniemający odpowiednika w armii polskiej ) kwatermistrzem w VI Dywizji Piechoty w Warszawie.
Dąbrowski ,jako działacz stronnictwa Czerwonych rozbudował je organizacyjnie. Był faktycznym organizatorem Komitetu Centralnego Narodowego. Planował wystąpienie rewolucyjne na 14 lipca 1862 roku. w ścisłym porozumieniu z konspiracyjnymi organizacjami oficerów rosyjskich w Królestwie Polskim. Plan Dąbrowskiego nie zyskał uznania wśród białych i nie doszedł do skutku. Wkrótce potem Rosjanie rozbili spiski wśród żołnierzy rosyjskich. Dąbrowski został aresztowany 14 sierpnia 1862 roku po denuncjacji Polaka Alfa Wrześniowskiego, członka świty wielkiego księcia Konstantego Mikołajewicza.
10 listopada 1864 roku Dąbrowski został skazany na 15 lat katorgi. W drodze na Sybir zbiegł z więzienia przejściowego w Moskwie i od 1865 roku przebywał na emigracji we Francji.
W 1871 roku był dowódcą 11 legionu Gwardii Narodowej oraz oddziałów broniących w Neuilly przeprawy przez Sekwanę. Stał na czele armii Frontu Zachodniego nad Sekwaną, następnie w dniu 5 maja został mianowany naczelnym wodzem całości wojsk Komuny. Zginął na barykadzie w dniu 23 maja 1871 roku przy ulicy Myrhaw w pobliżu Montmartre w czasie obrony Paryża i został pochowany na cmentarzu Pere Lachaise. Jarosław Dąbrowski i Walery Antoni Wróblewski byli jedynymi oficerami Komuny o wyższych kwalifikacjach wojskowych.
W czasie II wojny domowej w Hiszpanii jego imię nosili Dąbrowszczacy.
We wrześniu 1966 r. nadano szkole imię Jarosława Dąbrowskiego oraz ufundowano sztandar.